Kyokushinتاریخچه کاراته
کاراته یک ورزش رزمی است که در جزایر اوکیناوا در ابتدا با نام ته یا تی که به معنی دست بود، ابداع گردید. تی شامل ضربات دست، پا، زانو و آرنج بود که بعدها با نام کاراته ارائه گردید.
فوناکوشی بنیانگذار شوتوکان بدنبال عمومی کردن و معرفی کاراته در جزیره ژاپن بود، فوناکوشی میدانست که هنر رزمی ته (دست خالی) به تنهایی قابل قبول و ارائه کردن نیست، بنابر این نام آنرا به کاراته دو (Karate do) به معنای روش دست خالی تغییر داد، پسوند دو اشاره میکند به این معنی "راهی بسوی اطلاعات شخصی" نه فقط مطالعه در تکنیکهای مبارزه. بنابراین مانند سایر سبکهایی که در ژاپن تدریس میشد، کاراته سیر تحولی خود را از جوتسو (Justu) به دو (Do) در اوایل قرن 20 تغییر داد. مدرنیزه و سیستماتیک شدن کاراته در ژاپن شامل لباس کاراته که یونیفرم سفید کیمونو و دوگی یا کاراته گی و همچنین رنگبندی کمربندها با درجه هنرجویان نیز بود
کیوکوشین یک فرم جدید از کاراته بود که توسط ماسوتاتسو اویاما (Choi Yeong Eui) در سال 1957 بوجود آمد که بیشتر از ترکیب شوتوکان و گوجو ریو است. کیوکوشین دورهای را که تاکید بر روش زندگی کردن، سختی فیزیکی و درگیری فول کانتکت دارد آموزش میدهد و بخاطر تاکید آن روی ضربات به فول کنتاکت کاراته یا ناک داون کاراته نیز شهرت دارد. فدراسیون جهانی کاراته چهار سبک از کاراته را به رسمیت میشناسد: شوتوکان، شیتو ریو، گوجو ریو، وادو ریو.
کاراته امروزه بر اساس سه اصل کیهون (اصول پایه و تکنیکها)، کاتا (فرم یا مبارزه فرضی و ذن)، کمیته (مبارزه، دفاع شخصی و بدنسازی، انعطاف بدنی و آمادگی جسمانی، شکستن اجسام سخت و سلاح سرد) استوار است.
